Network
“Menawi Widya pengin nyumbangaken klambi-klambine Widya ingkang mboten cekap lan taksih sae menapa pareng?”
“Kena wae, ndhuk. Awakmu pengin nyumbang apa piye?”
“Inggih, pak. Widya kepengin nyumbang. Nanging mangke supados sumbangane Widya saged dugi mrika pripun pak?”
“Yen kuwi gampang, ndhuk. Carane bisa liwat kantor pos utawa biro pengiriman liyane.”
Mireng ngendikane bapake sing kaya mangkono Widya meneng sedhela lan banjur ganti nyuwun ngerti menyang ibune.
“Bu..ibu, upami Widya kepengin nyumbangaken klambine Widya rak nggih pareng?” takone Widya kanthi sareh.
“Ya, oleh wae Ndhuk. Malah ibu seneng anake ibu nduweni kawigaten kaya mangkono. sesuk rencana bapak lan ibu uga kepengin nyumbangake sandhangane bapak lan ibu menyang para korban kae,” wangsulane ibune.
Panyengkuyung saka bapak lan ibune Widya ngrasa seneng banget. Nanging wengi kuwi Widya bingung kanggo nemtokake barang sing piye kang pantes disumbangake.
“Bu, ciri-ciri barang utawi sandhangan ingkang trep disumbangake menika ingkang kados pundi? Napa kedah ingkang anyar?”
“Barang utawa sandhangan sing pantes disumbangake iku ora kudu anyar. Nanging uga ora kudu lawas. Bakune isih pantes digawe, mligine kanggo sing sandhangan. Pokok isih pantes dienggo kuwi kena disumbangake. Aja nganti nyumbangake barang-barang bekas sing ora pantes maneh dienggo. Samare mengko malah nglarani atine sing nampa sumbangan.”
